quarta-feira, 13 de maio de 2020

PEIRE D'ALVERNHA
  (...1149-1170...)


Chantarei d'aquestz trobadors
que chantan de manhtas colors
e-lh piejer cuida de mout gen
mas a chantar lor es alhors
qu'entrementre-n vei cen pastors
qu'us no sap qu'es monta o-s dissen.

D'aisso ner mal Peire Rogiers
per que n'er encopaltz primiers
car chanta d'amor a prezen
e e valgra li mais us sautiers
en la gleiz'ez us candeliers
tener ab gran candel'arden.

E-lhe segons Girautz de Bornelh
que sembl'odre sec al solelh
ab son chantar magre dolen
qu'es chans de velha portaselh
e si-s mirava en espelh
no.s prezaria un aguilen.

E-lhe tertz Bernartz de Ventadorn
qu'es menre de Bornelh un dorn
en son paire ac bom sirven
per trair'ab arc manal d'alborn
e sa maire escaldava-lh forn
et amassava l'issermen.

E-lh quartz de Briva-lh lemozis
us joglar qu'es plus querentis
que sia tro qu'en Benaven
e semblaria us peregris
malautes quan chantan-lh mesquis
qu'a pauc pietatz no m'en pren.

E-n Guilhems de Ribas lo quins
qu'es malvatz defors e dedins
e ditz totz sos vers raucamen
per que es avols sos retins
qu'atretan s'en faria us chins
e l'olh semblan de vout d'argen.

E-lh seizes Grimoartz Gausmars
qu'es cavaliers e fai joglars
e perda Deu qui-lh o consen
si-lh dona vestirs vertz ni vars
que tais er adobatz semprars
qu'enjoglaritz s'en seran cen.

Ab Peire de Monzo son set
pos lo coms de Tolza-lh det
chantan un sonet avinen
e cel fon cortes qu-lh raubet
e mal o fes car no-ilh trenquet
aquel per que porta penden.

E l'oites Bernartz de Saissac
qu'anc un bom mestier non ac
mas d'amar menutz dos queren
et anc pos no-lh prezei un brac
pos a'N Bertran de Cardalhac
qu'es un velh mantel suzolen.

E-lh noves es En Raimbautz
que-s fai de son trobar trop bautz
mais eu lo torne a nien
per so pretz aitan los pipautz
que van las almosnas queren.

E N'Ebles de Sanha-lh dezes
a cui anc d'amor non venc bes
si tot se chanta de conhden
us vilanetz enflatz plages
que dizon que per dos poges
lai se loga e sai se vem.

E l'onzes Gonzalgo Roitz
que-s fai de son chan trop formitz
per qu'en cavlatia-s fen
et anc per lui lo feritz
bos colps tan bem no fo garnitz
si dincs ni-lh trobet en fugen.

E-lh dotzes us velhetz lombartz
que clama sos vezis coartz
et ilh eis sem de l'espaven
pero sonetz fai mout galhartz
ab motz maribotz e bastartz
e lui apel'om Cossezen.

Peire d'Alvernha a tal votz
que chanta de sobre e de sotz
e lauza-s mout a tota gen
pero maistres es de totz
ab qu'un pauc esclarzis sos motz
qu'a penas nuis om enten.

Lo vers lo fagz als enflabotz
a Pog-vert tot jogan rizen.



Cantarei daqueles trovadores
que cantam de muitas cores
e o pior cuidam dizer muito bem,
mas o cantar farão algures,
que vejo entre eles cem pastores,
que não distinguem o alto do baixo.

Desse mal sofre Peire Rogiers,
pelo que tem a primeira culpa,
que de amor cantou a preceito
e mais valia que levasse um saltério
à igreja ou um candelabro
com uma grande vela acesa.

O segundo, Giraut de Bornelh,
que parece um odre seco ao sol,
com seu cantar parco e choroso
como um canto de aguadeira velha,
se se mirasse ao espelho
não se prezaria mais que espinheiro-

O terceiro, Bernartz de Ventadorn,
que mingua de Bornelh mão travessa,
é seu pai humilde servo,
que tirava arco de alburno
e sua mãe atiçava o forno
e colhia os sarmentos.

O quarto, de Brise, no Limousin,
é o jogral mais quezilento
que haja até Benaven
e pareceria um peregrino
doente, que canta mesquinho,
por pouco eu não teria dó.

Guilhems de Ribas é o quinto,
malvado por fora e por dentro,
diz os seus versos tão roucamente
e a sua voz é tão desagradável,
que como tal faria um cão
e os olhos parecem de prata.

O sexto,Grimoart Gausmars,
é cavaleiro e faz de jogral,
que Deus confunda quem lho permite
e lhe dê vestido verde ou de veiro,
pois assim seja investido,
quando cem sejam jograis.

Com Peire de Monzo serão sete,
já que o conde de Tolosa lhe deu
por canto um sonzinho afável
e foi cortesão que lho roubou,
mas fez mal em não lhe cortar
o pé que tem pendente.

O oitavo, Bernartz de Saissac,
nunca teve um bom ofício,
senão pedinchar dons miúdos,
não o prezo mais que uma bosta,
pois que a Betran de Cardalhac
pediu um velho manto imundo.

O nono é um tal Raimbautz,
que de seu trovar é orgulhoso,
mas não lhe dou nenhum valor,
que não é alegre, nem formoso,
estimo-o o mesmo que gaiteiro,
qoe vai pedinchando esmolas.

Ebles de Sanha é o décimo,
a quem de amor nada vem bem,
ainda que cante com graça
é um vilão pretensioso e trapaceiro,
que dizem que por dois tostões
de um lado se aluga, doutro se vende.

O décimo-primeiro é Gonzalgo Roitz,
do seu canto muito satisfeito;
gaba-se de cavalaria,
embora nenhum golpe tenha dado,
que para tal lhe falta equipamento,
a não ser que fosse em fuga.

O décimo-segundo é um velho lombardo,
que trata por cobardes os vizinho,
enquanto ele mesmo fica assustado,
mas faz sons muito galhardos,
com palavras azedas e bastardas
e tem por alcunha Cossezen.

Peire d'Alvernha tem tal voz,
que canta altos e graves,
a todos se vangloria
e seria de todos mestre,
se aclarasse um pouco as suas frases,
que mal alguém as entende.

Este foi feito ao som de gaitas
em Pog-vert, cantando e rindo.


Sem comentários:

Enviar um comentário

  FRANK O'HARA PISTACHIO TREE AT CHATEAU NOIR Beaucoup de musique classique et moderne Guillaume and not as one may imagine it sounds no...